زهرا امیرابراهیمی

ادعای پاکی و درستی ندارم.
بله؛ منم جزو کسایی بودم که این فیلم رو دیدم. البته، نه به قصد لذت -که واقعاً کیفیت افتضاحی داشت- بلکه از روی کنجکاوی.
بله؛ منم شاید در نابودی سرنوشت یک دختر دخیلم.
و چه جامعه‌ی افتضاحی داشتیم و داریم. که خود منم یکی از اجزای تشکیل دهنده‌ شم.

ولی از همه‌ی اینا بگذریم، و کاری هم به احمقانه بودنِ کارِ خودِ خانوم امیرابراهیمی (فیلم گرفتن از رابطه‌ی جنسی با دوست پسر و نگه داشتنش روی کامپیوتری که ممکنه هر کسی بره سراغش) نداشته باشیم، چه دختر مقاوم (همون پوست‌کلفت) ایه که بلایی سر خودش نیورده. و بعد از این‌همه سال، کمرشو زیر این همه فشار صاف کرده.

امیرابراهیمی به طور کلی واسه من الگو نیست؛ به هیچ وجه. چون احمقه و بی‌احتیاط. ولی، تو حیطه‌ی قوی بودن، می‌تونم ازش الگو بگیرم. به نظرم اگر خیلی از دختر و پسرای این مرز و بوم توی شرایط مشابه قرار می‌گرفتن، ممکن بود خودکشی کنن. و حالا، اگر اتفاقی واسشون بیوفته، می‌تونن از خودشون بپرسن که آیا بدتر از اینه که فیلمم توی کل ایران دست به دست بشه؟ اگه نه، پس غصه و ناراحتی چرا؟